Absolwent opolskiej polonistyki oraz teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (po studiach doktoranckich otrzymał licencjat kanoniczny rzymski). Od 1994 roku zatrudniony na Uniwersytecie Opolskim, gdzie pełni funkcję kierownika Katedry Badań nad Dziejami Kultury Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz kierownika Pracowni Literatury Epok Dawnych w Instytucie Nauk o Literaturze. Od 2001 związany z uniwersytetem w Padwie oraz innymi ośrodkami akademickimi we Włoszech, gdzie prowadzi wykłady z literatury, historii kultury polskiej i języka. W latach 2006-2010 wykładał na stanowisku profesora kontraktowego historię kultury polskiej na Uniwersytecie Padewskim. Był pomysłodawcą powstania stowarzyszenia naukowego Accademia dei Rampanti, opartego na wzorcach akademii renesansowych, które kontynuuje tradycję podobnej organizacji, założonej w pierwszej połowie XVI wieku przez studentów polskich w Padwie. W stowarzyszeniu tym, działającym na terenie obecnej Prowincji Weneckiej, pełni funkcję rektora odpowiedzialnego za badania naukowe. Od roku 2012 dyrektor Archiwum Państwowego w Opolu. W roku 2018 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Zarządzeniem z dnia 23 kwietnia 2018 roku został powołany przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego do pełnienia funkcji przewodniczącego Zespołu do spraw inicjatyw podejmowanych z okazji jubileuszu 800-lecia Uniwersytetu w Padwie. Stale współpracuje z Papieskim Komitetem nauk Historycznych w Watykanie (Pontificio Comitato di Scienze Storiche).

Powiązane strony:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mirosław_Lenart

Pracuje w Instytucie Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują: recepcję neoplatonizmu w literaturze polskiej XVI i XVII w., problematykę kobiecą w literaturze polskiego renesansu, przekłady z języka włoskiego na polski w XVI-XVII w., polsko-włoskie związki literackie w okresie renesansu i baroku. Dr hab. Marta Wojtkowska-Maksymik współtworzy redakcję czasopism: „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”, „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo”. Wspólnie z Jolantą Dygul redaguje serię „Dawna Literatura Włoska. Studia i Źródła”. W latach 2014-2016 kierowała grantem NCN, była stypendystką Rządu Republiki Włoch i Fundacji Lanckorońskich. Współpracuje z Kolegium MISH UW (w 2013 r. pełniła obowiązki Z-cy Dyrektora Kolegium MISH UW ds. Studenckich i pełnomocnika Dyrektora Kolegium MISH UW ds. Studenckich).

Powiązane strony:
http://ilp.uw.edu.pl/pracownik/wojtkowska-maksymik-marta/

Italianistka, tłumacz, od 2008 r. pracownik Zakładu Filologii Włoskiej w Instytucie Filologii Romańskiej UJ. Autorka artykułów poświęconych łacińskim przekładom dzieł nowożytnych oraz monografii dotyczącej postaci nuncjusza Angelo Marii Duriniego w Polsce doby Oświecenia (Angelo Maria Durini – poeta i polityk w purpurze. Zarys działalności literackiej, kulturalnej i politycznej nuncjusza w Polsce (1767-1772), Collegium Columbinum, Kraków 2013), wyróżnionej Nagrodą Fundacji Sbranti Uniwersytetu w Pizie za najlepszą pracę doktorską z dziedziny stosunków kulturalnych polsko-włoskich w 2015 roku. Zajmuje się badaniem polsko-włoskich związków kulturalnych w wiekach dawnych. Członek A.I.P.I. (Associazione Internazionale Professori d’Italiano), Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym oraz Stowarzyszenia Italianistów Polskich. W latach 2014 i 2018 wygłosiła gościnnie serię wykładów o polsko-włoskich związkach literackich na zaproszenie Uniwersytetu Rzymskiego „La Sapienza”. W roku 2019 profesor wizytujący Università degli Studi della Campania “Luigi Vanvitelli” w Neapolu. Wielokrotna stypendystka Rządu Republiki Włoskiej.

Powiązane strony:
https://www.usosweb.uj.edu.pl/kontroler.php?_action=katalog2/osoby/pokazOsobe&os_id=10099

Historyk sztuki. Otrzymała stopień doktora (2019) po odbyciu międzyuczelnianych studiów doktoranckich z historii sztuki prowadzonych na Università Cà Foscari, Università IUAV di Venezia oraz Università di Verona w oparciu o przedłożoną prace pod tytułem  Il palinsesto antoniano 1830- 1940 (Program prac w zespole klasztornym św. Antoniego 1830-1940). W ostatnich latach zajmowała się katalogowaniem i inwentaryzowaniem materiałów graficznych XIX-XX-wiecznych, przechowywanych w Archivio della Veneranda Arca di Sant’Antonio w Padwie. Karty inwentarzowe będące wynikiem tych prac (serie 33- 46 i 48- 64) zostały włączone do III tomu: Archivio della Veneranda Arca di S. Antonio. Inventario, Padova, Centro studi antoniani, 2017, pod redakcją Giorgetty Bonfiglio-Dosio i Giulii Foladore. W 2019 otrzymała stypendium Dipartimento di beni culturali Uniwersytetu Padewskiego. Jej zainteresowania naukowe oscylują głównie wokół tematu współczesnej sztuki religijnej ze szczególnym uwzględnieniem Bazyliki św. Antoniego w Padwie pomiędzy XIX i XX wiekiem. W 2012 zdobyła nagrodę Zamboni, przyznawaną przez Istituto Veneto di Lettere Scienze e Arti za pracę magisterską pod tytułem L’Esposizione Internazionale d’Arte Sacra Cristiana Moderna, 1931- 1932 (Międzynarodowa Wystawa Współczesnej, Chrześcijańskiej Sztuki Sakralnej, 1931-1932.

Powiązane strony:
https://unipd.academia.edu/MariaBeatriceGia

Konserwator i restaurator dzieł sztuki. Absolwentka ASP w Krakowie. Studia podyplomowe z zakresu naukowych postaw konserwacji odbyła w Rzymie. Stypendystka Rządu Republiki Włoch i UNESCO. Prowadzi własną działalność konserwatorską w Polsce i we Włoszech. W latach 1987-2001 związana z Muzeum Diecezjalnym w Opolu, gdzie prowadziła w ramach powierzonych obowiązków pracownię konserwatorską oraz konsultacje i kursy dla księży Diecezji Opolskiej. Od roku 2001 mieszka we Włoszech, gdzie kontynuuje pracę zawodową w zakresie konserwacji malarstwa ściennego, sztukaterii, obiektów kamiennych i drewnianych. Do ważniejszych realizacji (na terenie regionu Wenecja Euganejska) zaliczyć można kierowanie pracami pozłotniczymi międzynarodowej grupy konserwatorów w Gran Teatro La Fenice w Wenecji, czy też kierowanie pracami zespołów przy konserwacji fasad Palazzo Loredan (Wenecja), stiuków i fresków we wnętrzu Palazzo Trevisan-Cappello (Wenecja) oraz wnętrz Villi Rana w Loreggii. Autorka konserwacji licznych obiektów w bazylice św. Antoniego w Padwie, począwszy od płyty epitafijnej Erazma Kretkowskiego, odrestaurowanej w 2005 roku. Od 2010 roku stale współpracuje ze studiem architektonicznym “dma associati”. W ramach tej współpracy opracowała m.in. projekty konserwatorskie Palazzo delle Debite w Padwie (zaprojektowanego przez Camilla Boito), willi Pullè w Weronie (XVII/XVII w.), Porta Nuova (1532-1540) w Weronie, czy też Palazzo Oselladore (1640) w Padwie. Prowadzi także działalność artystyczną.

Powiązane strony:
http://www.barbaralenart.eu